تاثیرات گسترش شهرسازی بر گونه های جانوری مازندران

افزایش ساخت و ساز و شهرنشینی تاثیر قابل توجهی بر گونه های جانوری دارد و بر زیستگاه، منابع غذایی و بقای کلی آنها تأثیر می گذارد. با ادامه رشد و گسترش جمعیت های انسانی در مناطق طبیعی، اثرات شهرنشینی بر گونه های جانوری بارزتر می شود. خصوصا با ویلا سازی و شهرک های غیر قانونی که در زمین های جنگلی و محیط زندگی گونه های جانوری وحشی گسترش می یابند. این وبلاگ به بررسی اثرات شهرنشینی بر گونه های جانوری از جمله کاهش غنای گونه ای، تغییر در زیستگاه و از بین رفتن تنوع ژنتیکی می پردازد.

 

با افزایش تقاضا برای خرید ملک در شمال، شهرها و شهرک ها توسعه می یابند. با گسترش مناطق شهری، اغلب به زیستگاه های طبیعی تجاوز می کنند که منجر به تغییرات قابل توجهی در محیط می شود. این تغییرات می تواند تاثیر عمیقی بر گونه های جانوری داشته باشد و بر توانایی آنها برای بقا و رشد تاثیر بگذارد.

از مشهورترین حیوانات وحشی منطقه مازندران می توان به خرس قهوه‌ای، گرگ، پلنگ، سمور، شغال، خرگوش، گوزن، گورکن، گربه وحشی و ... اشاره کرد. پستاندارانی همچون مرال، بز، شوکا و کل نیز در این منطقه وجود داشتند که در حال حاضر از بین رفته‌اند. روباه سر دم سیاه و اسبچه خزری نیز ازحیوانات کمیاب‌ منطقه هستند.

 

 

کاهش جمعیت گونه ها

یکی از مهم ترین اثرات شهرنشینی بر گونه های جانوری کاهش غنای گونه ای است. بر اساس مطالعه ای که در Proceedings of the Royal Society منتشر شده است، شهرنشینی می تواند اندازه موثر جمعیت و تنوع ژنتیکی را کاهش دهد و منجر به کاهش تعداد گونه های موجود شود.

 

مطالب مرتبط: ساخت ویلای دوستدار محیط زیست، ساختن آینده

 

 این کاهش غنای گونه ای ناشی از عوامل متعددی از جمله از دست دادن زیستگاه، تکه تکه شدن و تخریب آن است.

از دست دادن زیستگاه زمانی رخ می دهد که زیستگاه های طبیعی از بین رفته یا به مناطق شهری تبدیل شوند. این از دست دادن زیستگاه می تواند تاثیر قابل توجهی بر گونه های جانوری داشته باشد، زیرا فضای موجود برای زندگی و تولید مثل را کاهش می دهد. تکه تکه شدن زمانی اتفاق می‌افتد که زیستگاه‌های طبیعی به تکه‌های کوچک‌تر و جدا شده تقسیم می‌شوند و حرکت حیوانات بین آنها را دشوارتر می‌کند. این می تواند منجر به کاهش تنوع ژنتیکی شود چراکه منطقه امن برای گردش جانوران محدود شده و امکان ارتباط با سایرین را کاهش میدهد.

 

تغییرات در زیستگاه

شهرنشینی همچنین منجر به تغییراتی در زیستگاه می شود که می تواند تاثیر قابل توجهی بر گونه های جانوری داشته باشد. با گسترش شهرها و شهرک ها، اغلب زیستگاه های طبیعی را با زیستگاه های مصنوعی مانند پارک ها و باغ ها جایگزین می کنند. در حالی که این زیستگاه های مصنوعی ممکن است مزایایی برای گونه های جانوری داشته باشند، اما اغلب تنوع کمتری دارند و برای بسیاری از گونه ها از جمله حیوانات بزرگتر و وحشی نسبت به زیستگاه های طبیعی کمتر مناسب هستند.

 

 

شهرنشینی علاوه بر از بین رفتن زیستگاه های طبیعی منجر به تغییر در کیفیت زیستگاه های باقی مانده نیز می شود. به عنوان مثال، مناطق شهری اغلب دارای سطوح بالاتری از آلودگی، صدا و نور مصنوعی هستند که می تواند تاثیر منفی بر گونه های جانوری داشته باشد. این تغییرات در کیفیت زیستگاه می تواند منجر به کاهش اندازه جمعیت و موفقیت باروری و همچنین تغییر در رفتار و الگوهای مهاجرت حیوانات شود.

 

از دست دادن تنوع ژنتیکی

یکی دیگر از اثرات قابل توجه شهرنشینی بر گونه های جانوری از بین رفتن تنوع ژنتیکی است. با گسترش مناطق شهری، اغلب زیستگاه های طبیعی را تکه تکه می کنند که منجر به جمعیت کوچکتر و منزوی حیوانات می شود. این جمعیت های کوچکتر در برابر رانش ژنتیکی، همخونی و سایر عواملی که می توانند تنوع ژنتیکی را کاهش دهند آسیب پذیرتر هستند.

از دست دادن تنوع ژنتیکی می تواند پیامدهای قابل توجهی برای گونه های جانوری داشته باشد، از جمله کاهش سازگاری با شرایط متغیر محیطی و افزایش حساسیت به بیماری. در برخی موارد، از دست دادن تنوع ژنتیکی حتی می تواند منجر به انقراض کل جمعیت ها یا گونه ها شود.

 

مطالب مرتبط: مزیت‌ها و نقاط ضعف ویلای جنگلی

 

شهرنشینی تاثیر قابل توجهی بر گونه های جانوری دارد و بر زیستگاه، منابع غذایی و بقای کلی آنها تأثیر می گذارد. کاهش غنای گونه ای، تغییر در زیستگاه و از دست دادن تنوع ژنتیکی تنها چند مورد از راه هایی است که شهرنشینی بر گونه های جانوری تاثیر می گذارد. از آنجایی که جمعیت انسانی همچنان به رشد و گسترش در مناطق طبیعی ادامه می‌دهد، توجه به تأثیر شهرنشینی بر گونه‌های جانوری و اتخاذ گام‌هایی برای کاهش این اثرات ضروری است. این ممکن است شامل اقداماتی مانند احیای زیستگاه، برنامه ریزی حفاظت، و ایجاد فضای سبز در مناطق شهری باشد.