آشنایی با برجسته ترین سبک های معماری در جهان

سبک‌های معماری در طول قرن‌ها تکامل یافته‌اند و ترجیحات فرهنگی، فناوری و زیبایی‌شناختی دوران مربوطه خود را منعکس می‌کنند. از سازه های یادبود مصر باستان گرفته تا طرح های مدرن معماری معاصر، هر سبک اثر خود را در محیط و آینده معماری جهان به جا گذاشته است. این مقاله به بررسی ۱۵ سبک معماری برجسته در سراسر جهان می پردازد و ویژگی های منحصر به فرد آنها را بررسی می کند.

 

معماری مصر باستان (3100 قبل از میلاد - 30 قبل از میلاد):

معماری مصر باستان با ساختارهایی مانند اهرام و معابد به دلیل عظمت و بنای تاریخی خود شناخته شده است. این سبک با استفاده از سنگ، مقبره های یادبود و حروف تصویری پیچیده مشخص می شود.

 

 

معماری کلاسیک یونان (800 قبل از میلاد - 146 قبل از میلاد):

معماری کلاسیک یونان به دلیل ظرافت، تقارن و تناسب آن مشهور است. این سبک با استفاده از ستون‌ها، سنگ‌فرش‌ها و حاشیه های زینتی و همچنین تمرکز آن بر موضوعات انسانی مشخص می‌شود.

 

معماری رومی (753 قبل از میلاد - 476 پس از میلاد):

ویژگی معماری رومی استفاده از بتن، طاق‌ها و گنبدها و همچنین ساختمان‌های عمومی باشکوه آن مانند کولوسئوم و فروم رومی است.

 

 

معماری رمانسک (800 پس از میلاد - 1200 پس از میلاد):

معماری رمانسک به‌خاطر سازه‌های سنگی عظیم، طاق‌های گرد، و طاق‌های بشکه‌ای معروف است. این سبک با استفاده از دیوارهای ضخیم، پنجره های کوچک و تزئینات طاقدار متمایز می شود.

 

همچنین بخوانید:  اصول پایه انتخاب رنگ در ویلا

 

معماری گوتیک (قرن 12 پس از میلاد - قرن 16 پس از میلاد):

معماری گوتیک با طاق های نوک تیز، طاق های آجدار و تکیه گاه های پرنده مشخص می شود. این سبک به خاطر مناره‌های بلند، پنجره‌های شیشه‌ای رنگی بزرگ و تزئینات پیچیده‌اش معروف است.

 

 

معماری رنسانس (قرن 14 پس از میلاد - قرن 17 پس از میلاد):

معماری رنسانس با استفاده از تقارن، تناسب و هندسه مشخص می شود. این سبک به دلیل نظم های کلاسیک خود مانند دوریک، یونی و کورنتی و همچنین تمرکز آن بر انسان گرایی شناخته شده است.

 

 

معماری باروک (قرن 17 پس از میلاد - قرن 18 پس از میلاد):

معماری باروک با عظمت، تئاتری بودن و تزئینات پرآذین مشخص می شود. این سبک به دلیل استفاده از فرم های منحنی، رنگ های جسورانه و نورپردازی چشمگیر شناخته شده است.

 

 

معماری نئوکلاسیک (قرن 18 پس از میلاد - قرن 19 پس از میلاد):

معماری نئوکلاسیک با استفاده از نظم، تقارن و تناسب کلاسیک مشخص می شود. این سبک به خاطر ساختمان‌های عمومی بزرگش مانند ساختمان‌های دولتی و موزه‌ها شناخته شده است.

 

معماری ویکتوریا (1837 - 1901):

معماری ویکتوریایی با ترکیب التقاطی از سبک‌ها مانند احیای گوتیک، ایتالیایی و ملکه آن مشخص می‌شود. این سبک به خاطر جزئیات آراسته، تزئینات چوبی و شیشه های رنگارنگش شناخته شده است.

 

 

معماری آرت نو (1890-1910):

معماری آرت نوو (Art Nouveau) با استفاده از فرم های ارگانیک، خطوط روان و نقوش تزئینی مشخص می شود. این سبک به دلیل تاکید بر صنعتگری و استفاده از مواد جدید مانند آهن و شیشه شناخته شده است و بیشتر در معماری، طراحی داخلی، طراحی جواهرات و تصویرسازی به کار می رفت.

 

معماری مدرنیستی (1920-1960):

معماری مدرنیستی با استفاده از فرم های ساده، خطوط تمیز و پلان های طبقه باز مشخص می شود. این سبک به دلیل تاکید بر عملکرد، سادگی و استفاده از مصالح مدرن مانند فولاد و بتن شناخته شده است.

 

 

معماری بروتالیست (1950-1970):

معماری بروتالیست با استفاده از بتن خام، اکسپوز، فرم های جسورانه و دکوراسیون مینیمال مشخص می شود. این سبک به دلیل تاکید بر عملکرد، دوام و استفاده از مواد صنعتی شناخته شده است.

 

معماری پست مدرن (دهه 1970 تا 1980):

ویژگی معماری پست مدرن در مینیمالیسم مدرنیستی و طرح های التقاطی و بازیگوش آن است. این سبک به دلیل استفاده از ارجاعات تاریخی، کنایه و عناصر تزئینی شناخته شده است.

 

 

معماری معاصر (اواخر قرن بیستم پس از میلاد تا کنون):

معماری معاصر با تنوع، سازگاری و تاکید بر پایداری مشخص می شود. این سبک به دلیل استفاده از تکنولوژی روز، مواد و طراحی کم مصرف شناخته شده است.

 

معماری سبز (اواخر قرن بیستم پس از میلاد تا کنون):

معماری سبز با تمرکز بر پایداری، بهره وری انرژی و مسئولیت زیست محیطی مشخص می شود. این سبک به دلیل استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر، مواد بازیافتی و بام های سبز شناخته شده است.

 

سبک های معماری در طول زمان تکامل یافته اند و منعکس کننده نیازها و ارزش های متغیر جامعه هستند. از سازه‌های یادبود تمدن‌های باستانی گرفته تا طرح‌های مدرن و پایدار معماری معاصر، هر سبکی اثر خود را در محیط ساخته شده به جا گذاشته است. همانطور که به جلو می رویم، بدون شک سبک های جدید معماری ظهور خواهند کرد و مناظر شهری و میراث معماری ما را غنی تر خواهند کرد.